นายนฤทธิ์ คำธิศรี ชาวอำเภอกุสุมาลย์ จังหวัดสกลนคร เกิดเมื่อวันที่ ๑  มกราคม พ.ศ. ๒๕๐๖ พ่อแม่มีอาชีพทำนา และเขาก็มีความใฝ่ฝันว่าจะเจริญรอยตามอาชีพของพ่อแม่ แต่เพราะความเหนื่อยยากลำบากที่พ่อแม่ประสบพบเจอ พ่อแม่จึงขายนาส่งเสียให้เขาได้รับการศึกษาสูงๆ และคัดค้านความคิดที่จะมาเป็นเกษตรกรของเขา เขาจึงคว้าปริญญาตรีจากคณะประมง มหาวิทยาลัยแม่โจ้ มาให้พ่อแม่ได้ภูมิใจ พร้อมกับทำงานเป็นนักวิจัยในระบบราชการ แต่ทำได้เพียง ๖ เดือนก็ต้องลาออก เพราะไม่ชินกับระบบราชการ หันไปเป็นผู้ช่วยผู้จัดการฟาร์มกุ้งของบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง อีก ๖ เดือนต่อมาก็ได้เป็นที่ผู้จัดการฟาร์มกุ้ง ที่ได้รับเงินเดือนบวกเบี้ยเลี้ยงแสนกว่าบาท

            นายนฤทธิ์กลับมาเยี่ยมบ้านปีละไม่กี่ครั้ง แต่ทุกครั้งที่กลับมาเขาจะทดลองปลูกพืชพันธุ์ต่าง ๆ ไว้ในดินลูกรังที่หลาย ๆ คนมองข้ามทิ้งไว้เสมอ และจะกลับมาดูผลว่าพืชผลเหล่านั้นรอดหรือไม่ ปรากฏว่าพืชพันธุ์เหล่านั้นรอด แถมยังเจริญเติบโตงอกงามดี เป็นเหตุให้ตัดสินใจทิ้งเงินเดือนนับแสนที่ได้รับ หอบเอาเงินออมที่สะสมไว้สำหรับอาชีพเกษตรกรที่ใฝ่ฝัน กลับมาสร้างความฝันให้เป็นจริงที่แผ่นดินเกิด ท่ามกลางความสงสัยปนประหลาดใจของผู้คนโดยเฉพาะพ่อ อีกทั้งยังมีคำสบประมาทอีกมากมาย เช่น บ้าหรือเปล่า คิดอะไรอยู่ ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกที่จะปลูกอะไรขึ้นในดินลูกรังหรอก ฯลฯ  

             นายนฤทธิ์ไม่ย่อท้อกับคำพูดเหล่านั้น ทดลองปลูกต้นไม่นานาชนิดบนพื้นดินลูกรัง ๓๕ ไร่เพียงคนเดียว มีทั้งปลูกแบบขุดหลุม และปลูกแบบธรรมดาให้ต้นไม้ช่วยตัวเอง โดยปลูกทั้งพืชระยะสั้นมาก ระยะสั้น ระยะยาว และระยะยาวมาก เช่น กล้วย ยางพารา ไม้สัก ไม้เต็ง เป็นต้น โดยให้พืชต่าง ๆ เหล่านั้นช่วยเหลือเกื้อกูลกัน เช่น ปลูกกล้วย ยางพารา พริก ฟัก ในหลุมเดียวกัน ให้ต้นกล้วยจะช่วยบังแดดให้กับพืชด้านล่างที่ยังเล็กอยู่ เมื่อพืชอายุสั้นให้ผลผลิตตายไป แล้วยางพาราก็โตขึ้นมาแทน โดยในสวนของนายนฤทธิ์ไม่มีการกำจัดวัชพืช ปล่อยให้หญ้าช่วยรักษาความชื้นบนดินให้กับไม้ใหญ่ จะได้ไม่ต้องเปลืองน้ำ และไม่ต้องเปลืองแรงรดน้ำด้วย