การศึกษาไม่มีคำว่า “สายเกินไป“

                ในยุคสมัยของพิมพ์พรรณ การศึกษาไม่ใช่ทางเลือกที่ครอบครัวจะสนับสนุนได้ง่ายๆ เธอต้องออกจากโรงเรียนตั้งแต่จบชั้น ป.4 เพื่อมาช่วยครอบครัวทำน้ำตาล เพราะพ่อแม่ได้บอกเธอว่า “ถ้าเรียน ที่ทางก็จะไม่ให้” ซึ่งหมายถึงการเลือกเรียนอาจต้องแลกมากับการสูญเสียที่ดินทำกิน

                แต่ความปรารถนาที่จะเรียนรู้ไม่เคยจางหายไปจากใจเธอ เมื่อมีโอกาสในวัยผู้ใหญ่ พิมพ์พรรณจึงมุ่งมั่นกลับเข้าสู่เส้นทางการศึกษาอีกครั้ง เธอเรียนการศึกษานอกโรงเรียน (กศน.) จนจบชั้น ม.6 และได้รับแรงบันดาลใจจากญาติที่เรียนจบปริญญาตรีตอนอายุ 60 ปี เธอจึงตัดสินใจสมัครเรียนต่อที่สถาบันการเรียนรู้เพื่อปวงชน หรือมหาวิทยาลัยชีวิต

การกลับไปเรียนในครั้งนี้ได้เปลี่ยนแปลงธุรกิจของเธอไปอย่างสิ้นเชิง

• สร้างกระบวนการที่เป็นระบบ: ความรู้จากมหาวิทยาลัยช่วยให้เธอวางแผนธุรกิจได้อย่างเป็นระบบ “มันเหมือนเราได้การจัดการที่เป็นระบบมากขึ้น.…เป็นขั้นเป็นตอน“
• เข้าใจต้นทุนและมูลค่า: เธอได้เรียนรู้เรื่องการทำบัญชี การคำนวณต้นทุน และวิธีเพิ่มมูลค่าให้กับผลิตภัณฑ์ “เรารู้จักการทำบัญชี การคิดต้นทุนกำไรว่าได้เท่าไหร่“
• สร้างความแตกต่างให้สินค้า: แนวคิดเรื่องการตลาดจุดประกายให้เธอสร้างเกรดของน้ำตาลที่แตกต่างกัน เช่น เกรด A70/30 หรือ 50/50 เพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้าที่หลากหลาย
• พัฒนาแบรนด์และบรรจุภัณฑ์: การเรียนรู้ทำให้เธอเห็นความสำคัญของการสร้างแบรนด์และพัฒนาบรรจุภัณฑ์ให้ทันสมัยและน่าสนใจยิ่งขึ้น “เรื่องบรรจุภัณฑ์ก็ได้มาจากตอนเรียนนี่ละ”

ความทุ่มเทในการเรียนของเธอนั้นน่าทึ่งมาก ดังที่ลูกสะใภ้ได้เล่าถึงภาพความทรงจำที่เธอไม่มีวันลืม

“แม่เขาจะใส่หูฟังอ่ะ…แล้วเขา ก็จะฟังในหู เรียนออนไลน์…เวลาครูถามก็จะตอบ เปิดไมค์ตอบ…มือก็กวนไป หูก็ฟังไป ใช่ค่ะอาจารย์ ทำแบบนั้น“